Samhain 2016

Samhain komt eraan. De verschuiving van Zomer naar Herfst vindt plaats. Als het jaarwiel van Mabon naar Samhain gaat breekt voor mij altijd een bijzondere periode aan . De laatste oogst is geweest, het einde van het jaar is in zicht. Met Samhain komt het jaar ten einde. Een cyclus is afgerond. Ik kijk terug op een jaar vol magie en nieuwe ervaringen.

 

In deze periode is de sluier dun zoals men zegt. Ik weet niet of je over een sluier kunt praten maar ik merk dat er een bepaalde energie voelbaar is. Als heks leef ik tussen twee werelden. Tussen Mabon en Samhain lijkt de scheidingslijn of sluier erg dun te zijn. De werelden lopen in elkaar over. Onze voorouders wisten dit maar al te goed. Genoeg Sagen en Legenden die dit bewijzen. Misschien zocht men wel bewust de andere wereld op door spookverhalen te vertellen en verklaringen te zoeken voor de vreemde dingen die rond deze tijd kunnen gebeuren. In veel spookverhalen staan licht en donker centraal.

 

Licht en donker lijken ook wel verbonden met deze periode. Het wordt eerder donker en 's ochtends is het niet vroeg licht. De Zon verliest zijn kracht. De lucht is woest en grauw. Blaadjes verliezen hun kleur. Alle pracht en kracht van de Zomer ebt langzaam weg. De Aarde lijkt tot stilstand te komen. De Godin is de Crone geworden. De wijze oude vrouw in haar laatste levensfase, terugkijkend op haar leven als vruchtbare Godin. Zich klaarmakend voor het eeuwige donker, wachtend om met Yule opnieuw geboren te worden en met Imbolc de eerste stappen te zetten. In het donker zit dus wel degelijk licht en levenskracht. Ook al zien we dit nog niet.

 

 

De periode van Samhain naar Yuke is een periode om naar binnen te treden, net als dat de natuur dit doet. De natuur staat niet echt stil, in de diepe Aarde is zij aan het vernieuwen. In het diepe donker van Moeder Aarde wordt in alle rust gewacht op het licht.
Tussen Samhain en Yule is rust voor mij een kernwoord. Ik denk niet na over wat komen gaat, ik wacht rustig. Alles heeft een tijd tenslotte.

 

 

Mijn huis versier ik met kaarsen, het licht dim ik. Net als dit gebeurt in de natuur. Ik eet het eten van het seizoen. Gek genoeg is dit eten wat vaak een tijdje op moet staan, rustig en zachtjes moet pruttelen in mijn zwarte braadpan. Appels zijn nu het lekkerst, dus hangt er in mijn huisje een walm van kaneel en appels en appeltaart. Alles op het gemakje. Totdat Yule komt en we weer teruggaan naar het licht.